خبرنگاران: در سال 1992، مرد کنجکاوی به نام وو آنای، در نزدیکی روستای چینی شیان بیکون، آغاز به خارج کردن آب برکه روستایش کرد. او معتقد بود که این حوضچه طبیعی نیست و آنقدر ها که مردم فکر می نمایند عمیق نیست، و تصمیم گرفت این را ثابت کند. او تعدادی از روستاییان را متقاعد کرد و با هم یک پمپ آب خریدند و آب برکه را بیرون کشیدند. بعد از 17 روز پمپاژ، سطح آب آنقدر پایین رفت که ورودی یک غار مصنوعی باستانی آشکار شد و حرف آنای را تایید کرد.

این غار در چین که اکنون لانگیو نامیده می شود، یکی از بزرگترین حفاری های زیرزمینی دوران باستان است. در مجموع 24 غار کشف شد که به صورت دستی حفاری شده اند، هرکدام حدود هزار متر مربع مساحت دارند و ارتفاع سقف آن ها به 30 متر می رسد. مجموع مساحت کلی غار ها 30 هزار متر مربع است.

ما می دانیم غار ها طبیعی نیستند، چون جای اسکنه روی دیوار های داخلی آن ها باقی است. تراشیدن با اسکنه طوری اجرا شده که الگو یکنواختی از شیار های موازی به جای بماند که بعضی فکر نمایند نمادین است. این علائم شبیه به علائمی هستند که روی سفالینه های دیده می شود که قدمت آن ها به 500 تا 800 سال قبل از میلاد بازمی شود. همچنین این غار راه پله، ستون و پیکره های پیچیده ای هم دارد.

طبق بعضی برآورد ها، این غار ها بیش از 2000 سال پیش حفر شدند، احتمالا 200 سال قبل از میلاد. تخمین تقریبی نشان می دهد که حدود یک میلیون متر مکعب سنگ خارج شده تا این غارها ایجاد شود. مطمئنا مورخان و مسافران باید به چنین پروژه بزرگی اشاره می کردند، اما هیچ سند و مدرکی پیدا نشده است، که با توجه به اینکه چینی های باستان دقت و وسواس زیادی در ثبت تاریخ دارند، عجیب است.

با این حال، نمی توان این را غیرمحتمل دانست که سازندگان غار های باستانی یک غار طبیعی موجود را گسترش دادند که می تواند چیز های زیادی را شرح دهد. با این وجود، حفاری این غار پروژه بزرگ و ماندگاری بوده که توسط انسان اجرا شده و همچنین یک راز خواهد ماند.