سیشل کجاست؟

جمهوری سیشل در اقیانوس هند و در شمال شرقی ماداگاسکار قرار گرفته و یکی از کشورهای قاره آفریقا است. سیشل  از 115 جزیره تشکیل شده است. قبل از حضور استعمارگران اروپایی، سیشل  توسط کشتیرانان عرب در مسیرهای تجارتشان به نقاط مختلف دنیا شناخته‌شده بودند، اما هیچ گاه سکنه‌ای نداشتند. بالاخره فرانسوی‌ها در قرن هجدهم سیشل را تحت سلطه خود در آوردند؛ اما خیلی نگذشت که بریتانیایی برای به دست آوردن کنترل سیشل جنگ‌هایی را شروع کردند. این دعوای طولانی بین این دو کشور در سال 1814 و به نفع بریتانیا تمام شد. در اواخر قرن 19 سیشل محلی برای تبعید زندانیان دردسرساز از کشورهایی ماند زنزیبار، مصر و قبرس بود. سیشل  در سال 1976 استقلال خود را به دست آورد، بعد از این که حزب اتحاد ملی توسط رئیس جمهور سابق این کشور شکل گرفت. بعد از استقلال و خروج استعمارگران بریتانیایی، رشد اقتصادی به شکل باثباتی افزایش داشت، رشدی که بیشترش مدیون صنعت گردشگری و ماهیگیری است.

سیشل در سال ۱۵۰۱ توسط واسکو دوگاما کشف شد. این جزایر در میان سال‌های ۱۷۵۶ و ۱۷۹۴ توسط فرانسویان اداره می‌شد و در سال ۱۷۹۴ به دست انگلیسی‌ها افتاد و در ۱۸۱۴ رسماً یکی از مستعمرات بریتانیا گشت. پس از ۱۸۳۰ بسیاری از بردگان آزادشده برای سکونت به این جزایر آمدند و از سده نوزدهم جزایر سیشل یکی از مناطق محبوب گردشگری برای اعیان بریتانیایی بود. سیشل در سال ۱۹۷۶ استقلال یافت. در ۱۹۷۷ فرانس آلبرت رنه نخست‌وزیر وقت کودتایی را بر ضد جیمز مانشام، رئیس‌جمهوری وقت، رهبری کرد و نظام تک‌حزبی و سوسیالیستی را برقرار ساخت و خواستار عدم تعهد شد. کوشش‌هایی که برای سرنگونی رنه به اجرا گذاشته شد از جمله به‌کارگیری مزدوران آفریقای جنوبی (۱۹۸۱) ناموفق بود. در ۱۹۹۲ انتخابات چندحزبی برگزار شد؛ جیمز مانشام به سیشل بازگشت و رهبری حزب دموکرات را برعهده گرفت. فرانس آلبر رنه تا آوریل ۲۰۰۴ قدرت را در دست داشت و در آن تاریخ، جیمز میشل، که از هم‌حزبی‌های او بود به ریاست‌جمهوری برگزیده شد. جزایر سی شل در اوائل قرن هجدهم به تصرف فرانسویان درآمد، ولی انگلیسیها در سال ۱۷۹۴ این جزایر را به تصرف خود درآوردند. جزایر سی شل تا سال ۱۹۰۳ بخشی از حکومت مستعمره دیگر انگلیس در شرق آفریقا، جزایر موریس بود تا اینکه در این سال به مستعمره مستقلی تبدیل شد. سی شل یکی از اعضای جامعه مشترک‌المنافع انگلستان است.

مساحت این جزیره تقریباً ۴۴۴ کیلومتر مربع می‌باشد و پایتخت آن شهر ویکتوریا، بزرگ‌ترین جزیره این مجمع الجزایر است که ۸۰ درصد جمعیت را در خود جای داده‌است.

سیشل متشکل است از ۴۱ جزیرهٔ گرانیتی کوهستانی و کمی بیش از ۵۰ جزیرهٔ مرجانی کوچک‌تر در اقیانوس هند است. این جزایر پیرامون جزیره ماهه که نود کیلومتر طول دارد و از بزرگ‌ترین جزایر این مجموعه‌است قرار گرفته‌اند. جزایر اصلی ماهه، پراسلین و لادیگ هستند. بلندترین نقطه سیشل مورن سیشلوآ با ۹۰۶ متر ارتفاع است که در جزیرهٔ ماهه قرار دارد. این جزایر آب و هوای دریایی استوایی دلپذیری دارد و بارندگی در آن‌ها سنگین است. آب و هوای سیشل محلی استوایی با رطوبت بالا و نسیم ملایم است که تحت تأثیر جریانات دریایی می‌باشد.

جزایر گرانیتی بیش از ۹۴۰ متر ارتفاع دارند و برخی دشت‌های کم‌وسعت ساحلی و بریدگی‌های هسته‌ای در سواحل شرقی را در بر می‌گیرند. جزایر کورالینی معمولاً همواره و دارای آب‌های راکد می‌باشند.