دو فیلم با داستان های رومانتیک تراژیک مخاطبان جشنواره فیلم تورنتو را به وجد آورد. با حضور لیدی گاگا واقعا حالا یک ستاره متولد گردیده است. بردلی کوپر کارگردان تازه کار در موزیکال ستاره ای متولد گردیده است که با بودجه 45 میلیون دلاری ساخته گردیده، یک داستان قدیمی را دوباره تعریف می نماید. در فیلم A Star Is Born او روبه روی لیدی گاگا که تازه وارد سینما گردیده، بازی می نماید. فیلم در هر دو جشنواره ونیز و تورنتو سر و صدای زیادی به پا کرد. امتیاز متاکریتیک فیلم در حال حاضر 88 از 100 است.

احتمالا فیلم نزد تماشاگران هم موفقیت بزرگی پیدا خواهد نمود. در نمایش فیلم در جشنواره تورنتو تماشاگران در طول فیلم آن را تشویق کردند و در خاتمه هم به احترام فیلم از جایشان بلند شدند و ایستاده تشویق کردند. در مراسم مطبوعاتی و پرسش و پاسخ وقتی همکار بردلی کوپر در فیلم، لوکاس نلسون (پسر ویلی نلسون خواننده مشهور کانتری) با کلاه کابوی بر سر از جایش بلند شد و خطاب به لیدی گاگا گفت: تو در همه سکانس هایت شاهکار بودی، کل سالن بلند شدند و تشویق ها کرکننده بود. لیدی گاگا که تحت تاثیر قرار گرفته بود، اشک هایش سرازیر شد و به بردلی کوپر گفت: من بدون تو اینجا نبودم.

الی با بازی لیدی گاگا به کمک یک اسطوره جهان موسیقی که حالا دائم الخمر گردیده تبدیل به یک ستاره می گردد. درست همان طور که بردلی کوپر خارج از جهان فیلم لیدی گاگا را تبدیل به ستاره سینما کرد.

باربارا استرایسند خواننده و بازیگر جوجه اردک زشتی بود که در بیست و چند سالگی با فیلم دختر مسخره روی صحنه تئاتر و سینما تبدیل به ستاره شد و تا پنج دهه بعد از آن هم وجهه ستاره وارش را حفظ کرد. او در دومین بازسازی از فیلم A Star Is Born سال 1976 روبه روی کریس کریستوفرسن بازی کرد و جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن موزیکال و جایزه اسکار بهترین ترانه را از آن خودش کرد.

در سن 32 سالگی کارنامه موسیقی لیدی گاگا به اندازه کافی شکوفا گردیده و محبوب است. حالا در دور نمایش نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر زن نقش اول هم دیده می گردد. دو قطعه موسیقی هم که در فیلم اجرا می نماید، Shallow که باعث شناخته شدنش می گردد و قطعه پایانی دیگر هیچ وقت عاشق نخواهم شد (Ill Never Love Again)، می توانند نامزد اسکار بهترین ترانه شوند. فیلم قطعا در گلدن گلوب در بخش بهترین موزیکال نامزد جوایز زیادی خواهد شد.

نقش الی را پیش از این سه بازیگر دیگر ایفا نموده اند: باربارا استرایسند، ژانت گینور (1937) و جودی گارلند (1954). کوپر البته فیلم را به روز نموده و با فیلمنامه ای که بسیار دقیق نوشته یک موزیکال ناتورالیستی را روی صحنه برده است. تهیه نماینده فیلم، این فیلمنامه را که زمانی کرت کوبین خواننده نیروانا را تحت تاثیر خودش قرار داده بود، در طول دوازده سال گذشته به کارگردانان زیادی مثل کلینت ایستوود پیشنهاد داده بودند و برای نقش اول هم بیانسه را در نظر داشتند. اما درنهایت قرعه به نام بردلی کوپر افتاد.

آنهایی که بردلی کوپر را می شناسند متعجب نخواهند شد که این بازیگر که به زبان های انگلیسی و فرانسه به روانی صحبت می نماید و تا به حال سه بار برای بازی در نقش های مختلف نامزد گرفتن جایزه اسکار گردیده روشنفکری است که موقع خوابش پروست می خواند و برای ایفای نقش در برادوی جایزه تونی، اسکار تئاتری ها، را هم گرفتن نموده.

فیلم احتمالا نامزد اسکار بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر مرد برای خود کوپر که در این فیلم گیتار می زند و می خواند، بهترین بازیگر زن برای لیدی گاگا، بهترین فیلمنامه اقتباسی، بهترین تدوین، بهترین صداگذاری و بهترین ترانه خواهد شد.

یک داستان عاشقانه تراژیک دیگر هم در جشنواره فیلم تورنتو کانادا داریم که از حالا می توانیم آن را به عنوان یکی از حاضران رقابت های اسکار ببینیم که البته برعکس فیلم A Star Is Born خیلی بی سر و صدا وارد بازی گردیده است. اگر خیابان بیل می توانست حرف بزند (If Beale Street Could Talk) فیلم جدید بری جنکینز است که دو سال پیش با مهتاب فاتح بزرگ اسکار بود. امتیاز فیلم در متاکریتیک 85 از 100 است. فیلم جنکینز استقبالی از رمان جیمز بالدوین است که داستانش در دهه 60 و در محله هارلم اتفاق می افتد. فیلم درباره مجسمه ساز جوانی است که از بچگی عاشق دختری به نام تیش است. بری جنکینز با همان تیم اسکاری مهتاب برای فیلم جدیدش همکاری نموده که فیلمی به غایت زیباست. نیویورک را در هیچ فیلم دیگری به این زیبایی ندیده اید حتی با وجود این که عشاق جوان فیلم در خشن ترین محله های نیویورک با یکدیگر قدم می زنند. آنها می خواهند در این جهان پیشرفت نمایند، برای خودشان اتاقی پیدا نمایند و با یکدیگر ازدواج نمایند. اما یک پلیس سفیدپوست نژادپرست جزو موانعی است که سر راه شان قرار می گیرد.

جنکینز از این داستان کلاسیک خوش ریتم که در گذشته اتفاق می افتد استفاده نموده تا روی اتفاقات زمان حال نورافکن بیاندازد. زمانه ای که هنوز مبارزه برای سیاهان یکی از واقعیت های زندگی است. البته فیلم جزو آثار جریان اصلی سینما محسوب نمی گردد اما آکادمی در زمینه های زیادی می تواند آن را شایسته جایزه اسکار تشخیص بدهد. در جشنواره های فیلم های مستقل مثل گاتهام هم شانس زیادی دارد.

فیلم احتمالا در بخش های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه اقتباسی، بهترین بازیگر مکمل زن، بهترین فیلمبرداری، طراحی لباس و تدوین نامزد جایزه اسکار خواهد شد.