تیسین

شهرت آثار «تیتزیانو وچلی» (Tiziano Vecelli) از زمان رنسانس به حدی رسیده که حالا او را تنها با یک نام می شناسیم: «تیسین» (Titian). او که بیشتر بخاطر استفاده انقلابی اش از رنگ ها و ضربات گویای قلم مو شناخته می شود، سبک جدیدی از نقاشی را پایه ریزی کرد که باعث الهام بخشی به چندین نسل از هنرمندان در سراسر جهان شد. درنتیجه آثار خود تیسین هم در دسته ارزشمندترین آثار هنری جهان قرار گرفته اند. تیسین در اوج دوران رنسانس از رقبای خود پیشی گرفت و جایگاه خود بعنوان یکی از استادان قدیمی تحسین‌شده را تثبیت کرد.

تیسین

 

آموزش دیدن تیسین توسط نقاشان مطرح ونیز

Penitent Magdalene, Hermitage Museum, Saint Petersburg

تیسین که در اواخر دهه 1480 در رشته کوه «دولومیت» به دنیا آمده بود، در سن پایین توسط پدرش به ونیز فرستاده شد تا شاگرد استادی شود. دو نقاش مورد احترام آن زمان، «جنتیله بلینی» و «جووانی بلینی»، به او و برادرش آموزش دادند. تیسین در استودیوی جووانی در میان مردان جوان آینده دار دیگری به کار مشغول شد. او در اینجا با «جورجونه» آشنا شد و این دو هنرمند در عین رقابت به دوستان یکدیگر هم تبدیل شدند. تیسین در نامه ای به یکی دیگر از دوستان خود، «پیترو آرتینو»، گفت که نمی تواند مدت زیادی از شهر ونیز خارج شود چون به مدل هایش نیاز دارد. تیسین بدون نقشه های دقیق و پیش طرح که توسط هنرمندان هم دوره ایش استفاده می شدند، از روی مدل ها و به صورت مستقیم نقاشی می کشید. بخاطر همین هم هست که آثار تیسین، به خصوص پرتره هایش، جذابیت خاصی دارند. نقاشی «مریم مجدلیه نادم» (Penitent Magdalene) نمونه خوبی از این موضوع است.

 

سوژه ها و ژانرهای فعالیت این هنرمند

Assumption of the Virgin, Basilica di Santa Maria Gloriosa dei Frari, Venice

در قرن شانزدهم، شخصی که پرتره اش کشیده می شد، جایگاه خود را نشان می داد و اگر آن پرتره توسط تیسین کشیده می شد، جایگاه والای فرد در جامع مشخص بود. چهره هایی که تیسین به تصویر می کشید، احساسات واضحی را ابراز می کردند: خشم، کوچک پنداری، لذت، ترس و درد. او آثار مذهبی زیادی را هم خلق کرد که «عروج مریم مقدس» (Assumption of the Virgin) پشت محراب کلیسای «Basilica di Santa Maria Gloriosa dei Frari» در ونیز یکی از آن هاست؛ نقاشی که یکی از بهترین آثار باقی مانده از دوران رنسانس لحاظ می شود. نقاشی های او از عیسی، مثل نقاشی «تاجگذاری با خارها» (The Crowning with Thorns)، اغلب روی مصائب مسیح تمرکز می کنند و با انتقال رنج او به مخاطب، شور مذهبی ایتالیای قرن شانزدهم را به تصویر می کشند.

The Crowning with Thorns, Musee du Louvre, Paris

تیسین سفارش مجموعه ای از مناظر اساطیری را هم دریافت کرد و با استفاده از تم های پاگان در آن ها، روی نکاتی تمرکز کرد که در هنر مسیحی قابل قبول نبودند. «جشن باکوس آندروسی ها» (The Bacchanal of the Andrians) نمونه ای از این نقاشی هاست. این هنرمند در تمام این آثار به نوعی از رنگ استفاده می کند تا تصاویر متحرک به نظر بیایند. ترکیب او از ضربات قلم موی رها با جزئیات و خطوط دقیق، عمق بی نظیری را به صحنه هایش می بخشد.

 

تیسین در میان همه دوره ای هایش

Titian, Gallerie dellAccademia, Venice

تیسین در اوایل دوران فعالیت حرفه ایش چشم بعضی از اشرافیان قدرتمند ایتالیا، از جمله دوک های «فرارا»، «اوربینو» و «منتووا»، را گرفت. او برای دوک فرارا نقاشی «ونوس و آدونیس» (Venus and Adonis) را کشید که بخاطر استفاده زیرکانه از سایه و نور برای به تصویر کشیدن حاشیه های و تحرک شخصیت ها معروف است. این دو عاشق به صورت ایستا در آغوش یکدیگر نیستند، بلکه ما آن ها را در حین تعامل شان با یکدیگر می بینیم. تیسین در دهه 1530 با دربار «پاپ پائولوس سوم» هم مکاتبه داشت که یکی از تاثیرگذارترین شخصیت های جهان در آن زمان بود. البته او تنها در ایتالیا معروف نبود، بلکه آثارش در سراسر اروپا محبوب بودند و با کشتی به امپراتور روم، «کارل پنجم»، و پادشاه اسپانیا، «فلیپه دوم»، فرستاده می شدند. بخاطر همین موضوع است که گفته می شود تیسین به ثروتمندترین هنرمند جهان تبدیل شده بود.

 

شهرت بی پایان تیسین

Portrait of Alfonso dAvalos with a Page, J. Paul Getty Museum, Los Angeles

تیسین در زمان زندگی اش سبک هنری خاصی را به تکامل رساند که پیشتر به آن اشاره کردیم. این تکامل را در آخرین نقاشی او، «پیه‌تا» (Pieta)، می توانیم ببینیم که در ابتدا قرار بود پس از مرگش در سال 1576 در مقبره اش قرار بگیرد. او تاثیر بسیار زیادی روی آینده نقاشی رنسانس و به صورت کلی تاریخ هنر گذاشت و هنرمندانی مثل «رامبرانت» و «روبنس» از آثار او الهام گرفتند. نقاشی های او به همین میزان میان کلکسیونرها هم محبوب بودند که یکی از این افراد امپراتریس روسیه، «کاترین کبیر»، بود. در طول تاریخ خیلی از پرطرفدارترین نقاشی های او در «قصر دوک» ونیز نگهداری می شدند. البته «کاخ بلنهایم» انگلیس که محل تولد «وینستون چرچیل» هم بود، اتاقی به نام «اتاق تیسین» (Titian Room) داشت که تماما مختص آثارش بود؛ اتاقی که در سال 1861 به همراه گنجینه هایش در آتش سوخت. بیشتر آثار تیسین در حال حاضر در موسسه هایی در سرتاسر جهان نگهداری می گردند، اما آن ها بعضا در بازار هم دیده می شوند. آثار «پرتره آلفونسو دیاوالوس با یک پادو» (Portrait of Alfonso d’Avalos with a Page)، «دیانا و آکتئون» (Diana and Actaeon) و «دیانا و کالیستو» (Diana and Callisto) او هر کدام به مبلغ تقریبا 70 میلیون دلار در حراج هایی به ترتیب در سال های 2003، 2009 و 2012 به فروش رفتند و در دسته گرانقیمت ترین نقاشی های جهان قرار گرفتند.

 

چند نکته جالب درباره تیسین

Portrait of Pietro Aretino, by Titian, Palazzo Pitti, Florence

امضای تیسین اغلب روی یقه لباسی یا ظرف روغنی در پس زمینه مخفی است و اگر ندانید دنبال چه چیزی می گردید، احتمالا آن را پیدا نخواهید کرد. او یکی از میلیون ها اروپایی بود که به دلیل طاعون از دنیا رفت. یکی از نزدیک ترین دوستان تیسین «پیترو آرتینو» بود؛ فردی که بخاطر انقادهای هجوآمیز خود از تاثیرگذارترین شخصیت های ایتالیا به بدنامی رسیده بود. اشعار آرتینو هم اصلا با روحیه مذهبی آن دوران سازگار نبودند.

به "تیسین" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "تیسین"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید
تلفن: 75284-021