یوپ هاینکس | مونشن گلادباخ | بایرن مونیخ | رئال مادرید | قسمت دوم

در قسمت قبلی این مطلب با یوپ هاینکس فوتبالیست آشنا شدیم و دوران مربیگری او را تا هدایت کهکشانی ها و اخراجش از این تیم مادریدی دنبال کردیم. همانطور که در پایان قسمت اول به آن اشاره کردیم، هاینکس پس از این ماجرا اسپانیا را به مقصد پرتغال ترک کرد. قسمت دوم و پایانی مطلب مان درباره این بازیکن و سرمربی افسانه ای را از امضای قرارداد با تیم بنفیکای پرتغال شروع می کنیم.

 

ناکامی های پی در پی

یک سال بعد از اخراج از رئال مادرید، یوپ هاینکس با باشگاه بنفیکا در پرتغال قرارداد بست. او در تنها فصل هدایت این تیم موفق شد تا شاگردانش را به سومی لیگ این کشور برساند. پس از این فصل هاینکس در سال 2001 باری دیگر به اسپانیا و باشگاه اتلتیک بیلبائو برگشت. در دو فصلی که او بیلبائو را در بازگشتش هدایت کرد، این تیم به ترتیب ششم و هشتم لیگ شد. «آریتس آدوریتس»، ستاره باشگاه بیلبائو، اولین بازی خود برای این تیم را در همین دوره انجام داد و از این لحاظ بازگشت هاینکس به بیلبائو برای هواداران این تیم با خاطره خوشی همراه بوده. هاینکس در سال 2003 دوباره به سرزمین مادری خود برگشت تا هدایت باشگاه شالکه را برعهده بگیرد، اما این بخش از دوران سرمربیگری او دوام چندانی نداشت و در اوایل فصل 2004-2005 این مربی پرافتخار اخراجی دیگر را تجربه کرد چون از لحاظ سران باشگاه سبک سرمربیگری او بیش از حد سنتی بود.

یوپ هاینکس پس از خروج از شالکه سریعا به تیم دیگری منتقل نشد چون همسرش، آیریس، بیمار بود و هاینکس می خواست تا از او مراقبت کند. هاینکس که دوران مربیگری خود را از تیم دوران بازیگریش، گلادباخ، شروع کرده بود، در سال 2006 دوباره سرمربی این تیم شد، اما برخلاف دوره هشت ساله پیشین، این دوره سرمربیگری او تنها 215 روز طول کشید چون تیم تحت هدایت او در وضعیت بدی قرار داشت. او در مصاحبه با مجله «اشپیگل» آلمان در سال 2013 گفته بود که اخراجش از رئال مادرید آنچنان آزارش نداده بود، اما یکی از بدترین بخش های دوران حرفه ایش به زمانی برمی گردد که بخاطر ناکامی هایش در تیم شهر محل تولدش، بروسیا مونشن گلادباخ، با تهدید به مرگ از سوی هواداران مواجه شده بود.

 

افتخارآفرینی با بایرن

ناامیدی و عمل تعویض مفصل زانو در ادامه مسیر یوپ هاینکس قرار داشتند، اما او را متوقف نکردند. او بعد از دو سال دوری از فوتبال در آپریل 2009 به مونیخ برگشت تا بعد از اخراج «یورگن کلینزمن» بایرن را تا پایان فصل رهبری کند. اما هاینکس فصل بعدی را در باشگاه بایر لورکوزن شروع کرد که در 24 بازی اول سرمربیگری اش هیچ باختی نداشت. رکورد پیشین شکست ناپذیری در بوندسلیگا هم به خود هاینکس و بایرن در فصل 1988-1989 اختصاص داشت. البته این رکورد به جایگاه چهارمی برای لورکوزن در پایان این فصل انجامید، اما در فصل بعدی این تیم بعد از دورتموند «یورگن کلوپ» بیشترین امتیار را آورد. بعد از جدایی «لوئیس فن خال» از بایرن اعلام شد که یوپ هاینکس برای سومین بار هدایت این تیم را برعهده می گیرد. او قبل از ترک لورکوزن به همه کارکنان این باشگاه پاکت هایی پر از پول را به نشانه قدردانی اهدا کرده بود.

این مربی افسانه ای در اولین فصل بازگشتش به بایرن به کسب سه گانه بسیار نزدیک شد، اما در پایان حتی یک جام را هم کسب نکرد. بایرن هاینکس در فصل 2011-2012 نایب قهرمان لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا شد که مورد آخر به دلیل شکست در ورزشگاه خانگی آلیانز آرنا مقابل چلسی در ضربات پنالتی برای طرفداران باشگاه حسرت فراوانی را به دنبال داشت. قهرمان لیگ و جام حذفی آلمان در آن فصل دورتموند بود. حدس و گمان هایی در این زمان مبنی بر استعفای او یا اخراجش توسط هیئت مدیره ای وجود داشت که باور داشت او خسته به نظر می رسد. اما اولین سه گانه تاریخ بایرن مونیخ در فصل بعدی رخ داد. بایرن با کسب 91 امتیاز و تنها یک باخت قهرمان بوندسلیگا شد، جام حذفی را به خانه برد و در فینال لیگ قهرمانان اروپا با گل دقیقه 89 «آرین روبن» دورتموند را شکست داد. شاگردان هاینکس در مجموع بازی های رفت و برگشت مرحله نیمه نهایی این رقابت ها مقابل بارسلونا هم به پیروزی 7-0 رسیده بودند که فراموشی این دو بازی برای طرفداران آبی و اناری ها بسیار سخت بوده. هاینکس قبل از بازی برگشت با بارسا گفته بود: «بعضی از باشگاه ها تسلیم می شوند، اما همه در بایرن بسیار مثبت واکنش نشان داده اند. ما تغییراتی را اعمال کردیم، بازیکنان خوبی را خریدیم، بعضی چیزها را اصلاح کردیم و روحیه تیمی مان را تقویت نمودیم.»

«باستین شوان اشتایگر» درباره هاینکس می گوید: «نکته جالب برای من رشد مربیگری او بعد از سال 2012 بود. او همه بازیکنان، از جمله نیمکت نشینان، و هواداران را حامی خود کرد. مشخص بود که دارد از این موضوع لذت می برد. او زمانی به من گفت که این بهترین دوره حرفه ایش است. او کار با ما را دوست داشت و ما کار با او را. هاینکس مثل یک پدر برای ما بود». نقش پدری هاینکس در آخرین دیدار بوندسلیگای فصل سه گانه مقابل مونشن گلادباخ به خوبی دیده می شود. هاینکس همه بازیکنان را دعوت کرده بود تا بعد از بازی در مزرعه اش به او ملحق شوند، اما عقب بودن 3-1 بایرن تا 10 دقیقه آخر بازی شرایط را داشت خراب می کرد. درنهایت این روحیه قوی تیم بود که باعث بازگشت بایرن به مسابقه و پیروزی 4 بر 3 آن ها شد.

این موضوع در تضاد با باور عمومی در زمینه دیسیپلین سختگیرانه او بود چون هاینکس زمانی بعضی از بازیکنان آینتراخت فرانکفورت که از دید او به خوبی تمرین نمی کردند را به صورت موقت کنار گذاشته بود و در لورکوزن «تونی کروس» که بعد از تعطیلات تابستانی با چند کیلو اضافه وزن برگشته بود را با بازگو کردن قانون «Riot Act» بریتانیا سرزنش کرده بود؛ قانونی که در آن تجمعات 12 نفر به بالا ممنوع شده بود. او در کنفرانس های مطبوعاتی به آرامی سخن می گفت، مگر اینکه گهگاهی سوالی او را عصبانی می کرد. احتمالا همین ترکیب بود که باعث شده بود تا بازیکنان بایرن در این دو سال به صورت کامل از او اطاعت کنند.

 

بازنشستگی و بازگشت کوتاه مدت

یوپ هاینکس را می توان بنیانگذار تیم ملی آلمانی قلمداد کرد که قهرمان جام جهانی 2014 شده بود. هسته اصلی این تیم بازیکنان او در بایرن بودند و سیستم آن هم 4-2-3-1 روان خود او بود. اما درنهایت سه گانه سال 2013 جلوی تصمیم بحث برانگیز جایگزینی هاینکس توسط «پپ گواردیولا» را نگرفت. بر طبق گزارش ها، اولی هوینس پیش از کریسمس 2012 به او گفته بود که رئیس باشگاه به نیویورک می رود تا برای امضای قرارداد با گواردیولا مذاکره کند تا این نابغه اسپانیایی هدایت بایرن در فصل بعدی را برعهده بگیرد. این موضوع باعث آزار هاینکس شده بود چون تصمیم ماندن یا رفتنش دیگر به او تعلق نداشت. اما سه روز بعد از تکمیل سه گانه، هاینکس اعلام کرد که از فوتبال خداحافظی می کند.

او در مصاحبه با اشپیگل گفت: «بعد از همه اتفاقاتی که در دو سال گذشته رخ داده، من آماده هستم تا کمی آرامش را تجربه کنم. بعد از این موفقیت ها می توانستم به هر باشگاهی در اروپا بروم. من با نهایی بودن کلمه «هرگز» مشکل دارم. اما می توانم به شما اطمینان دهم که قصد سرمربیگری دوباره را ندارم. پایان شایسته ای را پشت سر گذاشتم». او سپس به مزرعه اش در نزدیکی مونشن گلادباخ برگشت. هیچکس انتظار بازگشت او به فوتبال را نداشت، اما بایرن در اکتبر 2017 دوباره به دنبال استخدام او بود. این باشگاه به تازگی «کارلو آنجلوتی» را اخراج کرده بود و در 7 بازی ابتدایی بوندسلیگا 5 امتیاز از دورتموند عقب افتاده بود.

یوپ بعد از موافقت خانواده اش حاضر به هدایت دوباره بایرن مونیخ شد، اما او تاکید کرد که این به معنی بازگشتش به مربیگری نیست و او تنها برای کمک به دوستش اولی هوینس تنها تا پایان فصل این تیم را رهبری می کند. با وجود چندین بار اخراج شدن توسط هوینس، این دو تن رابطه نزدیک خود را حفظ کرده بودند و هاینکس گفته بود که نباید کسانی که در مسیر شغلی به تو کمک کرده اند را فراموش کنی. هاینکس بزرگ در شرایطی که 5 بازی از لیگ مانده بود، قهرمانی بایرن را قطعی و فاصله ای 21 امتیازی را با شالکه نایب قهرمان ایجاد کرد. البته این بار دیگر سه گانه ای در کار نبود چون آینتراخت فرانکفورت جلوی قهرمانی شاگردانش در فینال جام حذفی را گرفته و رئال مادرید در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا این تیم آلمانی را حذف کرده بود. اما با وجود تلاش های عمومی متعدد هوینس برای ابقای هاینکس، تصمیم خداحافظی او از دنیای فوتبال نهایی بود.

هاینکس در 1038 بازی خود بعنوان بازیکن و مربی در بوندسلیگا موفق به کسب رکورد 518 پیروزی شده و 8 قهرمانی در این لیگ (چهار بار در نقش بازیکن و چهار بار دیگر در جایگاه سرمربی) کسب کرده است. او در فهرست های اختصاصی افرادی قرار دارد که بوندسلیگا را هم در مقام بازیکن و مهم در مقام مربی برده اند، سه گانه اروپایی کسب کرده اند و دو تیم متفاوت را قهرمان لیگ قهرمانان اروپا کرده اند که در دو لیست اول تنها 8 نفر دیگر و در فهرست آخر تنها 5 مربی به علاوه او حاضر هستند. یکی از برترین مهاجمان و مربیان تاریخ آلمان شاید آنقدر که لایق بوده، تحسین نشده. اما طرفداران فوتبال همچنان دستاوردهای فرزند بوندسلیگا را به یاد دارند.

 

قسمت دوم «یوپ هاینکس» به پایان رسید. در صورت تمایل می توانید قسمت اول آن را مطالعه فرمایید.