مفاخر | ایتالیا | خودروسازی | فراری | انزو فراری

«فراری» (Ferrari) یکی از مشهورترین برندهای ماشین جهان است که تاریخچه اش با آینده نگری یک مرد ایتالیایی شروع می شود. «انزو فراری» در شهر مودنای ایتالیا در 18 فوریه 1898 به دنیا آمد. پدر او، «آلفردو»، کسب و کار کوچکی داشت که در آن برای راه آهن های این کشور محور درست می کرد. علاقه انزو به خودرو از همان سال های اول زندگی اش آغاز شد. او در 10 سالگی شاهد قهرمانی «فیلیس ناتسارو» (Felice Nazzaro) در «میدان مسابقه بولونیا 1908» (1908 Circuito di Bologna) بود که این رویداد الهام بخش او برای تبدیل شدن به یک راننده اتومبیل‌رانی شد. اما مرگ برادر و پدرش بر اثر همه گیری آنفلوانزا در سال 1916 باعث تغییر برنامه هایش به صورت موقت گشت.

انزو فراری در جنگ جهانی اول بعنوان یکی از سربازان ارتش ایتالیا ایفای نقش کرد و نزدیک بود که بر اثر آنفلوانزای اسپانیایی، او هم از دنیا برود که خوشبختانه این احتمال به واقعیت تبدیل نشد. او پس از جنگ بعنوان یک راننده آزمایشی برای یک شرکت اتومبیل‌رانی کوچک در میلان مشغول به کار شد و حرفه خود را به صورت رسمی در سال 1919 آغاز کرد. انزو یک سال پس از این موضوع بعنوان راننده «آلفا رومئو» استخدام شد و در سال 1923 اولین مسابقه جایزه بزرگ خود را برد. 1924 بهترین سال رانندگی او بود چون با سه قهرمانی برایش به پایان رسید، اما مرگ دو اتومبیل‌ران دیگر در سال های 1923 و 1925 باعث شد تا او مانند سابق دیگر به ادامه این حرفه علاقه نداشته باشد و به جنبه های تشکیلاتی مسابقات جایزه بزرگ فکر کند.

 

از اسکودریا تا خودروسازی

فراری با پشتیبانی مالی حامیان ثروتمندی در سال 1929 تیم اتومبیل‌رانی «اسکودریا فراری» (Scuderia Ferrari) را در مودنا تاسیس کرد که عملا نقش بخش اتومبیل‌رانی شرکت آلفا رومئو را داشت. اختلاف با مسئولین بالارده این شرکت در سال 1939 باعث شد تا انزو از این شرکت خارج شود و «اتو آویو کوستروزیونی» (Auto Avio Costruzioni) را تاسیس کند؛ شرکتی که در ابتدا تامین کننده قطعات تیم های اتومبیل‌رانی دیگر بود. با اینکه یک از بندهای قراردادش مانع از رانندگی در مسابقات و طراحی خودرو به مدت 4 سال می شد، انزو فراری دو ماشین را برای مسابقه «هزار مایل 1940» (1940 Mille Miglia) ساخت.

جنگ جهانی دوم جاه طلبی های انزو را به صورت موقت متوقف کرد؛ کارخانه او تحت کنترل دولت «موسولینی» درآمده بود تا فعالیت خود را به تولیدات جنگی تغییر دهد. پس از بمباران ایتالیا توسط متحدین، فراری کارخانه خود را از مودنا به مارانلو برد که امروزه هنوز در آنجا پابرجاست. انزو با پایان جنگ تصمیم گرفت تا دست به تولید خودرو با نام خود بزند و بدین شکل برند فراری در سال 1947 متولد شد. در همین سال اولین خودروی تحت این برند به نام Ferrari 125 S ساخته شد که حجم تولید اولیه آن به 2 اتومبیل محدود می شد. این مدل با قهرمانی در مسابقه جایزه بزرگ رم در 25 می 1947 آغازگر شهرت پابرجای فراری در ورزش اتومبیل‌رانی بود.

 

بی رقیب در اتومبیل‌رانی

فراری با اتومبیل‌رانی هم معنی است. این شرکت از زمان شرکت تیمش در مسابقات «فرمول 1» در سال 1950 به جز جدایی ناپذیر این ورزش تبدیل شده و تنها تیمی را دارد که از زمان شروع مسابقات جهانی در همه فصل های آن شرکت کرده است. در همان سال های ابتدایی رانندگانی مثل «آلبرتو اسکاری» و «جان سرتیز» برای این تیم افتخارآفرینی کردند؛ رویه ای که «نیکی لائودا» در دهه 1970 آن را ادامه داد. فراری در سال 1979 قهرمان هر دو جایزه سازندگان و رانندگان شد، اما پیروزی سال 1983 این تیم در قهرمانی سازندگان آخرین عناوین این تیم تا 16 سال بعد بود؛ قهرمانی سازندگان به بهترین تیم بر اساس عملکرد هر دو راننده و قهرمانی رانندگان به برترین راننده فصل داده می شود.

کویر بی قهرمانی های فراری بالاخره با یک راننده آلمانی شکسته شد؛ راننده ای که عظمت فراری بعنوان یک تیم اتومبیل‌رانی فرمول 1 را به سطح دیگری رساند. «مایکل شوماخر» در دهه 2000 موفقیت های بی سابقه ای را برای فراری به دست آورد. او نقش پررنگی را در 5 قهرمانی پشت سر هم این تیم در مسابقات قهرمانی سازندگان و رانندگان داشت تا فراری به اولین تیمی تبدیل شود که چنین رکوردی می زند. فراری بعنوان یکی از تیم های سازنده فرمول 1، موفق شده تا 16 عنوان قهرمانی سازندگان را کسب کند که آخرین آن ها به سال 2008 برمی گردد. این تیم با 15 قهرمانی رانندگان، در این زمینه هم رکورددار است. البته میراث اتومبیل‌رانی فراری به فرمول 1 محدود نمی شود. فراری از اواخر دهه 1940 تا اوایل دهه 1970 با 12 پیروزی در «مسابقات قهرمانی خودروهای ورزشی جهان» (World Sportscar Championships) سلطه خود بر ورزش اتومبیل‌رانی را به رخ رقبا کشید. خودروهای فراری موفق به 8 پیروزی در مسابقات هزار مایل، 7 قهرمانی در «تارگا فلوریو» (Targa Florio) و 9 عنوان اولی در «مسابقات ۲۴ ساعته لمانز» شده اند. در ادامه این مطلب به معرفی تعدادی از خودروهای نمادین این شرکت می پردازیم.

 

250 GTO

سری 250 شاید محبوب ترین مجموعه ماشین های فراری باشد و 250 GTO هم بهترین آن ها. این ماشین ها بین سال های 1962 و 1964 ساخته شدند و مجوز دسته Group 3 گرن توریسمو را از فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی دریافت کردند. تنها 36 خودرو از این سری تولید شد. رکورد گرانترین اتومبیل فراری در جون 2018 و با فروش 70 میلیون دلاری یک 250 GTO تولیدشده در سال 1963 زده شد. این اتومبیل دارای یک موتور 12 سیلندر با قدرت 300 اسب بخار است و می تواند به سرعت 280 کیلومتر بر ساعت برسد؛ مشخصاتی که در دهه 1960 رویایی بودند. اما طراحی تحسین برانگیز و بدنه آیرودینامیک آن هستند که حتی ماشین دوستان مدرن را هم به وجد می آورند. این اتومبیل را شاید بتوان آخرین خودرویی تلقی کرد که با طراحی دومنظوره برای هم جاده و هم مسابقه ساخته شده است. کلکسیونرها و عاشقان حوزه اتومبیل بخاطر تولید محدود و سابقه درخشان 250 GTO در مسابقات اتومبیل‌رانی به این مدل علاقه زیادی نشان داده اند.

 

تستا روسا

اگر 250 GTO را ظریف ترین مدل فراری لحاظ کنیم، «تستا روسا» (Testarossa) تجملاتی ترین مدل آن است. این خودرو در کارخانه «پینینفارینا» فراری از سال 1984 تا 1991 تولید شد و تولید دو مدل اصلاحی آن (512 TR و F512 M) تا سال 1996 ادامه داشت. این مدل به فرورفتگی های دو طرف و طراحی گُوِه‌شکل خود معروف است. تستا روسا در فرهنگ عامه دهه 1980 به شهرت فراوانی رسید و به دلیل استفاده متعدد از آن در پوسترها و فیلم ها، به راحتی توسط مردم شناخته می شد. نام این ماشین برای ادای احترام به خودروی معروف فاتح مسابقات قهرمانی خودروهای ورزشی جهان در سال 1957، «250 Testa Rossa»، انتخاب شده بود. تستا روسا در زبان ایتالیایی به معنی «سر قرمز» است و این نام به پوشش لرزه گیر قرمزرنگ موتورهای 12 سیلندر هر دو اتومبیل اشاره دارد. موتور 12 سیلندر تخت 4.9 لیتری این ماشین فراری توانایی تولید توان 385 اسب بخار در 6300 دور بر دقیقه را دارد و ظرف 5.8 ثانیه می تواند از 0 به 100 کیلومتر بر ساعت برسد.

 

F40

فراری در ادامه F40 را طراحی کرد؛ خودرویی که حاوی همه چیزهایی بود که این شرکت در دهه های گذشته در زمینه اتومبیل‌رانی یاد گرفته بود. این ماشین که برای چهلمین سالگرد فراری توسعه یافته بود، به سرعت به نمادی از قدرت و سرعت تبدیل شد. مانند دو مدل قبلی، F40 هم یکی از معدود خودروهای فراری بود که در طول زندگی انزو طراحی شده بود. F40 در سال 1987 معرفی شد و به اولین خودروی مجاز به خیابان‌روی تبدیل گشت که سرعتش می توانست از 200 مایل بر ساعت فراتر برود. این ماشین بخاطر عملکرد فوق العاده و طراحی نمادینش مورد ستایش قرار گرفته و یکی از خودروهای سوپراسپورت افسانه ای محسوب می شود. موتور 8 سیلندر توربوی دوگانه 2.9 لیتری آن توانایی تولید توان 471 اسب بخار را دارد. این مشخصات F40 را قادر می سازند تا ظرف 3.8 ثانیه به سرعت 60 مایل بر ساعت برسد. در ابتدا فراری تصمیم به تولید تنها 400 نسخه از این مدل گرفته بود، اما به دلیل تقاضای بالا این تعداد به 1300 نسخه افزایش یافت. F40 همچنان یکی از محبوب ترین اتومبیل های فراری باقی مانده و عاشقان فراوانی در سرتاسر جهان دارد.

 

میراث فراری

فراری موفقیت های و شکست های زیادی را تجربه کرده، اما همواره یکی از برترین برندهای اتومبیل‌رانی باقی مانده است. داستان فراری در شهر مودنا آغاز شده بود، اما دهه هاست که این شرکت از دید جهانیان یکی از برترین برندهای خودروسازی لحاظ می شود. نوآوری و تعهد به تولید خودروهایی بی نقص، اتومبیل های این شرکت را از رقبا متمایز می کنند. انزو فراری در 14 آگوست 1988 در سن 90 سالگی از دنیا رفت، اما میراث او در هر ماشینی دیده می شود که آرم اسب روی دوپا بلندشده شرکتش را یدک می کشد. تردیدی بر تداوم مرزشکنی های این شرکت در زمینی مهندسی اتومبیل‌رانی وجود ندارد و طراحی های جدید آن اغلب مخاطبین را شگفت زده می کنند. رویای مردی که می خواست بهترین ماشین های جهان را بسازد، همچنان ادامه دارد.