موزه لوور | گردشگری | پاریس | فرانسه

«لوور» (Louvre) که یکی از بزرگترین و معروف ترین موزه های جهان است، گنجینه ای از جهان هنر می باشد که آثار فرهنگ و تاریخچه انسانی تقریبا 2 هزار ساله ای را در خود جای داده. اما این موزه با وجود شهرت زیاد خود، تاریخچه دراز و قابل توجهی نیز دارد. این ها 11 واقعیت شگفت انگیز درباره لوور هستند که مخاطبان را به خوبی با این موزه آشنا می کنند.

 

1. لوور زمانی یک قلعه نظامی و اقامتگاه سلطنتی بود

با اینکه لوور در حال حاضر بخاطر کلکسیون هنری معروفش شناخته می شود، اما این موزه در ابتدا یک قلعه نظامی در قرن دوازدهم بود که برای محافظت از لبه غربی پاریس در آن زمان طراحی شده بود. آن قلعه قرون وسطایی که توسط «فیلیپ دوم» ساخته شده بود، حاوی یک برج مرکزی 30 متری و یک خندق بود. از آن قلعه تا زمانی برای دفاع از شهر استفاده میشد که پاریس توسعه پیدا کرد و ساختارهای دفاعی دیگری در حومه جدید شهر فعلی در قرن چهاردهم ساخته شدند.

اما «فرانسیس اول» در قرن شانزدهم قلعه اولیه را نابود کرد و لوور را بعنوان یک اقامتگاه سلطنتی به سبک رنسانس بازسازی کرد. لوور تا 1682 که «لوئی چهاردهم» کاخ ورسای را ساخت، میزبان خانواده سلطنتی بود. بخشی از ساختار قرون وسطایی لوور را همچنان در زیرزمین آن می توان دید؛ مکانی که در قرن سیزدهم ساخته شده بود.

 

2. شروع شکل گیری کلکسیون هنری در قرن شانزدهم بود

فرانسیس اول علاوه بر ساخت این کاخ رنسانس، مشتاق گرداوری آثار هنری نیز بود. آثار هنری که او در قرن شانزدهم جمع آوری کرد، بخش اصلی کلکسیون فعلی لوور را تشکیل می دهند که آن ها شامل آثاری از میکل آنژ و رافائل و همچنین معروف ترین نقاشی این موزه، «مونا لیزا» اثر لئوناردو داوینچی، می شوند.

 

3. هنری چهارم تلاش کرد تا بیماران را در لوور شفا دهد

«هنری چهارم» مثل خیلی از حکمرانان زمان خود در اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم، به حق الهی خود مبنی بر حکمفرمایی اعتقاد داشت. او بعنوان پادشاه باور داشت که قابلیت شفای بیماران، مثل بیماران سل، را از طریق آیینی به نام «لمس سلطنتی» (royal touch) دارد. بیماران از لوور بازدید می کردند و هنری با آب مقدس از آن ها پذیرایی می کرد.

 

4. کاخ و کلکسیون طی قرن ها گسترش یافتند

بعد از مرگ فرانسیس، ساخت کاخ رنسانس تحت نظر «هنری دوم» و «چارلز نهم» ادامه یافت و لوور و محوطه بوسیله تقریبا همه حکمرانان فرانسوی بعد از آن دو به کاخ اضافه شدند. لوئی های سیزدهم و چهاردهم که دومی به «شاه خورشید» معروف بود، بیشتر از بقیه پادشاهان فرانسوی این ساختمان و کلکسیون هنری را گسترش دادند. خیلی از تصاحب های لوئی چهاردهم از کلکسیون «چارلز اول» انگلیس خریداری شدند که این پادشاه طی جنگ داخلی انگلیس در سال 1649 اعدام شد. این موارد شامل نقاشی «شام در عمواس» اثر «تیسین» و پرتره «آنتونی ون دیک» از چارلز اول می شوند.

 

5. لوور در قرن های هفدهم و هجدهم اقامتگاه هنرمندان بود

هنری چهارم استودیوها و اقامتگاه هایی را به هنرمندان در لوور ارائه کرد. نوه او، لوئی چهاردهم، این سنت را ادامه داد. وقتی او دربار سلطنتی را به ورسای جابجا کرد، لوور به خانه هنرمندانی تبدیل شد که نه تنها در کاخ سابق زندگی می کردند، بلکه نقاشی ها را کپی و آثار خود را در آنجا خلق می کردند.

 

6. این موزه توسط دولت انقلابی افتتاح شد

موزه های هنر در قرن هجدهم همچنان نسبتا نادر بودند، اما دولت انقلابی فرانسه طبق اصول عصر روشنگری خود، لوور را بعنوان یک موزه هنر عمومی در سال 1793 با کلکسیونی از 537 نقاشی افتتاح کرد. بعد از انقلاب، فرانسه ماه خود را به سه هفته 10 روزه تقسیم کرد و دولت به هنرمندان اجازه میداد تا در شش روز اول هفته در لوور بمانند. این موزه در سه روز بعدی به روی عموم باز بود. روز آخر هفته هم به تعمیرات اختصاص داشت. لوور بخاطر مشکلات ساختاری به اجبار در سال 1796 بسته شد و تا سال 1801 بازگشایی نشد. ناپلئون در آن سال این موزه را بازگشایی کرد و اسمش را به «موزه ناپلئون» (Musée Napoléon) تغییر داد.

 

7. مونا لیزا همیشه بخشی از لوور نبوده

با اینکه فرانسیس اول بعد از مرگ داوینچی در سال 1519 مونا لیزا را خرید و در زمان زندگی او، این نقاشی در لوور ماند، معروف ترین نقاشی این موزه بین کاخ های دیگر خانواده سلطنتی فرانسه، از جمله «فونتن بلو» و ورسای، تا قرن ها دست به دست شد. با براندازی پادشاهی در طول انقلاب، مونا لیزا در لوور به نمایش درآمد و جزیی از کلکسیون دائمی موزه شد. در قرن هایی که از آن زمان گذشته، این نقاشی تنها چندبار از لوور برداشته شده.

اولین بار بخاطر این بود که ناپلئون می خواست مونا لیزا را بالای تخت خواب خود آویزان کند. بارهای بعدی برای امنیت خود نقاشی در جنگ فرانسه و پروس و جنگ جهانی دوم بود که آثار هنری ارزشمند و قابل جابجایی دیگر نیز به همراه آن جابجا شدند. درنهایت، در قرن 1960، مونا لیزا در موزه های آمریکایی در در نیویورک و واشنگتن دی سی به نمایش درآمد که این موضوع به درخواست «ژاکلین کندی» انجام شد.

 

8. ناپلئون بخشی از کلکسیون را به تاراج برد

ناپلئون با فتح قلمروها و کشورهایی چون بلژیک، پروس و اتریش، آثار هنری زیادی را غارت و به کلکسیون خود اضافه کرد. با اینکه حدود 5 هزار اثر با شکست او در سال 1815 به سرزمین های اصلی خود برگشتند، فرانسه چند صد اثر را پیش خود نگه داشت که این ها شامل خیلی از آثار کلکسیون عتیقه های مصری لوور می شوند.

 

9. نازی ها حین جنگ جهانی دوم لوور را بازگشایی کردند

با اینکه مسئولین نگهداری قبل از هجوم نازی ها همه آثار هنری ارزشمندی که می توانستند را از لوور بردند و در شاتوهای خصوصی روستایی مخفی کردند، مهاجمین همچنان بعد از اشغال پاریس این موزه را به روی مردم بازگشایی کردند. اما لوور در آن زمان تقریبا خالی بود چون تنها مجسمه هایی که جابجایی شان بیش از حد سخت بود، جا مانده بودند که خیلی از آن ها با کرباس پوشیده شده بودند. نازی ها از شش اتاق موزه برای کاتالوگ و ارسال آثار هنری توقیف شده از خانواده های ثروتمند فرانسوی استفاده می کردند که بیشتر آن خانواده ها یهودی بودند.

 

10. لوور تا سال 1993 کاملا یک موزه نبود

با اینکه آوازه لوور بیشتر بعنوان یک موزه هنر بوده، در سال 1993، دویستمین سالگرد ساختمان بعنوان یک موزه، بود که بالی که پیش از آن در تسخیر وزارت دارایی فرانسه قرار داشت، بالاخره بعنوان بخشی از موزه بازسازی و به روی مردم باز شد. اضافه شدن «هرم» اثر «آی ام پی» در سال 1988 به حیاط لوور چهره این موزه را تغییر داده بود. این ساختار شاخص حالا شهرت جهانی دارد. چیزی که در زیر ظاهر چشمگیر این هرم مخفی شده، کاربردی بودن آن است که نور طبیعی را به دفاتر زیرزمینی می آورد و یک ورودی واحد را برای متحد کردن سه ساختمان لوور فراهم می کند.

 

11. موزه و کلکسیون آن عظیم هستند

امروه موزه لوور آثاری را در خود جای داده که زمان ساخت آن ها بین قرن ششم قبل از میلاد تا قرن نوزدهم بعد از میلاد متغیر است. لوور که مساحتی 72 هزار و 735 متر مکعبی دارد، بیش از 35 هزار اثر هنری را به صورت همزمان نمایش می دهد. بازدید از این جاذبه دیدنی پاریس برای گردشگران تور فرانسه می تواند جذاب باشد.