معبد بایون | گردشگری | سیم ریپ | کامبوج | تور ویتنام

قرن ها قبل از ترسیم لبخند مرموز «مونا لیسا» توسط لئوناردو داوینچی، صدها چهره آرام با لبخندهایی به همان میزان مرموز در معبد معروفی که الآن به اسم «بایون» (Bayon) شناخته می شود، حکاکی شدند. بایون در قلب شهر کهن «Angkor Thom» قرار دارد که مرکز نمادین امپراتوری خمر بود. این معبد که توسط «پادشاه Jayavarman هفتم» به بودا اختصاص داده شده بود، در ابتدا به اسم «Jayagiri» (کوه پیروزی) شناخته میشد، اما بعد از استعمار فرانسه به «معبد انجیر هندی» (Banyan Temple) تغییر نام داد. گفته می شود که بودا بعد از مدت زیادی مدیتیشن زیر یک درخت انجیر هندی به «روشن نگری» (enlightenment) رسیده. اهمیت مذهبی درخت انجیر هندی و درختان انجیر هندی زیادی که در اطراف معبد روییده بودند، این را به اسم مناسبی تبدیل کرده بود. اما خمری های محلی که روی بازسازی معبد کار می کردند، باعث تغییر اسم نهایی آن شدند. این کارگران بجای کلمه «Banyan» از کلمه «Bayon» استفاده کردند و این اسم ماندگار شد.

چهره های سنگی آرام بایون از شناخته شده ترین عکس های «پارک باستان شناسی انگکور» (Angkor Archeological Park) هستند که دیدن آن ها از نزدیک، تجربه خارق العاده ای را برای گردشگران رقم می زند. بایون یکی از سه مکان بزرگی لحاظ می شود که هر گردشگر انگکوری باید آن ها را ببیند؛ دو مکان دیگر، معابد «انگکور وات» (Angkor Wat) و «Ta Prohm» هستند. این مکان علاوه بر چهره های سنگی غول آسای متعدد که از هر جهتی به شما لبخند می زنند، شامل طیف چشمگیری از حکاکی های «رویه نگاری» (bas-relief) می شود که در وضعیت خوبی ماننده اند. این حکاکی ها ترکیب نامعمولی از صحنه های تاریخی، اساطیری و روزمره را نشان می دهند.

سبک معماری بایون از انگکور وات و معبدهای دیگر در مجموعه انگکور متمایز است و در طول تاریخچه اش، اصلاحات و الحاقات زیادی را به خود دیده. بایون، برخلاف نمای شکوهمند انگکور وات، از فاصله دور آنچنان تحسین برانگیز به نظر نمی آید. باید وارد معبد شوید تا بطور کامل قدردان زیبایی آن باشید. بیشتر حکاکی های معبدهای انگکور در چهار جهت اصلی هستند، اما برج های چهره بایون ظاهرا به هر جهتی اشاره می کنند. با اینکه اکثر برج ها 4 چهره دارند، بعضی از آن ها تنها دارای 2 یا 3 چهره هستند. البته برج اصلی چهره های بسیار بیشتری دارد. بعضی ها باور دارند که این چهره های آرام نمایانگر بوداسف دلسوزی به نام «اولوکیتشوره» (Avalokiteshvara) هستند. گروهی دیگر بر این باورند که آن ها نگاره هایی از «پادشاه Jayavarman هفتم» هستند. هر دو فرضیه ممکن است که درست باشد، چون خیلی از حاکمان خمر خود را «خدا - پادشاه» (god-king) می دانستند. بازدید از این جاذبه شگفت انگیز کامبوج و تور ویتنام به گردشگران این منطقه بشدت توصیه می شود.