سالوادور دالی
«سالوادور دالی» (Salvador Dalí)، هنرمند و فیلم ساز اسپانیایی در 11 می 1904 به دنیا آمد و در 23 ژانویه 1989 از دنیا رفت. او که جزئی از گروه «سورئالیست» (Surrealist) در اوایل دوران حرفه ای خود بود، ایده ها و تصویرسازی های این جنبش را در طول زندگی خود توسعه داد. رفتار عجیب و غریب و نقاشی های وهم آور دالی باعث شدند تا او به معروف ترین فرد در این گروه تبدیل شود.
اوایل دوران زندگی
دالی در شهر فیگرس اسپانیا در منطقه کاتالونیا متولد شد. او فرزند «سالوادور دالی کاسی»، از حامیان استقلال کاتالونیا، و «فلیپا دومنک فرس»، یک کاتولیک رومی بود. سالوادور دالی دومین پسر این زوج بود؛ پسر اول آن ها 9 ماه قبل از او از دنیا رفته بود و او هم سالوادور نام داشت. خواهر کوچکتر این هنرمند، «آنا ماریا»، در سال 1908 به دنیا آمد. سالوادور دالی در خانه به زبان کاتالان صحبت می کرد، اما اسپانیایی و فرانسوی را هم یاد گرفت. کودکی و نوجوانی عمدتا شاد او با مرگ مادرش در سال 1921 به دلیل سرطان پستان، پایان یافتند و زندگی او رنگ دیگری به خود گرفت. مدت کمی بعد از این اتفاق، دالی در «آکادمی سلطنتی هنرهای زیبای سان فرناندو» (Real Academia de Bellas Artes de San Fernando) در مادرید ثبت نام کرد.
سورئالیسم
دالی بعنوان یک دانشجوی هنر در مادرید، خود را با سبک های هنری بسیار زیادی آشنا کرد و مهارت فنی غیرمعمولی را بعنوان یک نقاش به نمایش گذاشت. دو رویداد در اواخر دهه 1920 منجر به توسعه سبک هنری بالغ او شدند: مطالعه نوشته های سیگموند فروید در زمینه اهمیت اروتیک تصویرسازی ناخودآگاه و ملحق شدن به «سورئالیست های پاریس» که این گروه از هنرمندان و نویسندگان به دنبال تثبیت ارجحیت ناخودآگاه بر منطق از لحاظ وفاداری به حقیقت بودند. دالی برای اینکه تصاویری از ذهن ناخودآگاهش را بیرون بکشد، با فرایندی که آن را با نام «بحران پارانویا» (paranoiac critical) توصیف کرد، خود را در وضعیت های توهمی قرار داد.
پس از اینکه دالی این شیوه را پیش گرفت، سبک نقاشی او به سرعت تکامل یافت و او از سال 1929 تا 1937 نقاشی هایی را خلق کرد که او را به شناخته شده ترین هنرمند سورئالیست جهان تبدیل کردند. او جهانی رویایی را ترسیم می کرد که در آن اشیای رایج به شکل های عجیب و غیر منطقی کنار هم گذاشته می شدند، کج و معوج می گردیدند و دچار دگردیسی می شدند. دالی این اشیا را با جزئیات واقع گرایانه بالا ترسیم می کرد و معمولا آن ها را در چشم اندازهای آفتاب زده افسرده ای قرار می داد که یادآور سرزمین مادری کاتالان او بودند. شاید معروف ترین این نقاشی های رمزآلود «تداوم حافظه» (The Persistence of Memory) باشد که در آن ساعت های خمیده در حال ذوبی در یک چشم انداز آرام قرار دارند.
او با همکاری با «لوئیس بونوئل» (Luis Buñuel) دو فیلم سورئالیست به نام های «سگ اندلسی» (Un Chien andalou) و «عصر طلایی» (L'Age d'Or) را تولید کرد که پر از تصاویر «گروتسک» (grotesque) بودند. در زمان اکران فیلم اول، دالی با شاعر فرانسوی و یکی از موسسین سورئالیسم، «پل الوار» (Paul Éluard)، و همسر او، «گالا» (Gala)، آشنا شد. گالا در سال 1935 با دالی ازدواج کرد و به مدیر برنامه ها، مدل و منبع الهام او تبدیل شد.
سبک و سیاق آثار دالی در اواخر دوره حرفه ای او
دالی در اواخر دهه 1930 با تاثیر گرفتن از نقاش دوره رنساس، «رافائل» (Raphael)، به سبک آکادمیک تری رو آورد. احساسات دوگانه او در زمان ظهور فاشیسم باعث رانده شدن همکاران سورئالیستش گردید و او درنهایت از آن گروه اخراج شد. پس از این رویداد، دالی بخش زیادی از زمانش را صرف طراحی صحنه تئاتر، فضای داخلی فروشگاه های شیک و جواهرات به همراه نشان دادن نبوغش در زمینه تبلیغات خودنمایانه در آمریکا کرد؛ او از سال 1940 تا 1955 در آمریکا زندگی می کرد.
در دوره زمانی بین سال های 1950 تا 1970، دالی آثار زیادی را با تم های مذهبی خلق کرد. با این وجود، او به کاوش موضوعات اروتیک، نمایش خاطرات دوران کودکی و استفاده از تم های متمرکز بر همسرش، گالا، ادامه داد. این نقاشی ها ورای دستاوردهای فنی شان، در مقایسه با آثار اوایل دوره حرفه ای این هنرمند آنچنان مورد توجه و تحسین قرار نمی گیرند.
آثار دیگر
جالب ترین کتاب دالی، «زندگی مخفی سالوادو دالی» (The Secret Life of Salvador Dalí) بود. دالی علاوه بر آثار هنری و نوشته هایش، یادمانی از خود را هم در شهر فیگرس به نام «تئاتر و موزه دالی» (Dalí Theatre and Museum) خلق کرد؛ موزه ای که در سال 1974 افتتاح شده بود و شامل آثار هنری از کلکسیون او می شود. این موزه توسط دالی طراحی و روی بقایای یک ساختمان تئاتر محلی ساخته شده بود؛ ساختمانی که در جنگ داخلی اسپانیا آتش گرفته و نابود شده بود. این هنرمند اسپانیایی در این موزه تعدادی از آثار اوایل دوران حرفه ای خود را هم نشان داده است. سالوادور دالی پس از مرگش در سال 1989 در گورابه ای زیر همین موزه دفن شد. همچنین «موزه سالوادور دالی» (Salvador Dalí Museum) توسط زوج کلکسیونر «آلبرت رینولدز مورس» و «النور ریس مورس» در شهر سن پترزبورگ در ایالت فلوریدای آمریکا در سال 1982 تاسیس شد.
