تیم ملی فرانسه با حضور بازیکنانی از نژادهای مختلف توانست برزیل را در فینال جام جهانی 1998 شکست دهد و قهرمان این بازی ها گردد.

به گزارش خبرنگاران، تیم ملی فوتبال فرانسه از مدت ها قبل محل حضور بازیکنان با ریشه های مختلف به خصوص مغربی و ساحل عاجی شده است اما در دهه 90 این تعداد به اوج خود رسید. این اتفاق تنها به خاطر حضور نژادهای مختلف در کشور نبود بلکه خیلی از مردان نژادهای محروم در محله های پایین بزرگ شده بودند و زمان زیادی برای فوتبال بازی کردن داشتند و سختی های زیادی برای زندگی کردن داشتند. به همین خاطر پیشرفت در فوتبال برای سیاه پوستان هم سخت بود. در این راستا ژان ماری لوپن، رهبر جبهه ملی فرانسه در سال 1966 در یک مراسم از وضعیت تیم ملی کشورش انتقاد کرد و گفت: خیلی غیر عادی است که خارجی ها به کشورمان بیایند و سپس عضو تیم ملی شوند. او قول داد زمانی که ریاست را بر عهده بگیرد این موضوع را آنالیز خواهد نمود.

این اظهارات سر و صدای زیادی به پا کرد و باعث شد بازیکنان بخواهند علیه اش رای دهند. در حالی که نژادهای مختلفی در میان فوتبالیست ها وجود داشت حقیقت این بود که همه در کلان شهرها یا مستعمره نشین ها متولد شده بودند، به جز مارسل دزایی که متولد غنا بود و ملیت فرانسوی را کسب نموده بود. این تیم توانسته بود قهرمان یورو 1996 هلند و بلژیک گردد.

جام جهانی 1998 به میزبانی فرانسه برگزار گردید. فهرست نهایی که متشکل از 22 بازیکن بود تنها هشت بازیکن فرانسوی خالص از نظر لوپن داشت که فرزند پدر و مادری فرانسوی و سفیدپوست بودند. بقیه بازیکنان عرب، کارائیبی، آمریکای جنوبی، آفریقایی و قفقازی بودند و حتی یک بازیکن ریشه اش به جنوب اقیانوس آرام برمی گشت که کریستین کارمبو نام داشت. با این حال فرانسه تیم خوبی بود و حریفانش را یکی از پس از دیگری با حضور زین الدین زیدان، مغز متفکر تیم با پیروزی پشت سر می گذاشت. زیدان اهل محله لا کاستیان مارسی بود و پدر و مادری الجزایری داشت. این محله جزو مکان هایی بود که حتی پلیس هم جرات نمی کرد واردش گردد. زیدان در حین جنگ لوپن و تیم ملی یک اظهار نظر قابل توجه کرد و گفت: من فرانسوی هستم. پدر و مادرم الجزایری هستند. به فرانسوی بودنم افتخار می کنم و افتخار می کنم که پدرم الجزایری است.

فینال جام جهانی 98 باید بین دو تیم فرانسه و برزیل برگزار می شد. در صبح آن روز رونالدو نازاریو دچار حالت تهوع شد و روبرتو کارلوس، هم اتاقی اش را ترساند. مهاجم برزیلی را به کلینیک فرستادند و در نهایت پزشکان تیم اجازه دادند در دیدار نهایی به میدان برود. بازی در انتها نیمه نخست 2 بر صفر به نفع فرانسه تمام شد. هر دو گل توسط زیدان با ضربه سر به ثمر رسید. برزیل در تمام دقایق نیمه دوم حمله کرد اما تیمی که در آخرین دقیقه گلزنی کرد فرانسه بود. این گل توسط امانوئل پتی سفید و بور به ثمر رسید؛ بازیکنی که از نظر لوپن یک فرانسوی خالص بود. برای نخستین بار بود که آبی ها فاتح جام جهانی می شدند.

پیروزی فرانسه باعث خوشحالی همه مردم فرانسه شد. میلیون ها نفر در خیابان شانزه لیزه موفقیت تیم ملی را با این شعار بیان می کردند: این فرانسه رنگین و قهرمان… آن بزرگ ترین گردهمایی کشور بدون در نظر دریافت اصالت و نژاد بود. فرانسه به عنوان یک کشور چند نژادی شناخته شد.