مجمع الجزایر سیشل | ماهه | پراسلین | لادیگ

مجمع الجزایر «سیشل» (Seychelles) که در شمال شرقی ماداگاسکار واقع است، شامل 115 جزیره و حدودا 98 هزار شهروند می شود. سیشل مخلوطی از فرهنگ های متعدد است که از سال 1770 با مسکونی شدن اولین جزایر آن به وجود آمده اند. سه جزیره مسکونی اصلی سیشل «ماهه» (Mahé)، «پراسلین» (Praslin) و «لادیگ» (La Digue) هستند و زبان های اصلی آن انگلیسی، فرانسوی و کریول سیشلی می باشد.

 

فرهنگ

سیشلی ها از کشورهای متفاوتی در سرتاسر جهان به سیشل آمده و هر کدام از آن ها بخشی از آداب و رسوم و فرهنگ هایشان را با خود به این کشور آورده اند تا یک کشور جزیره ای مدرن همدل و پرطراوت را خلق کنند. برخلاف کشورهای دیگر که از همسایه های خود می ترسند، سیشل توانسته تا فلسفه ای بر مبنای آزادی های فردی را در پیش بگیرد تا مردمش به وفاق جمعی برسند. در «ویکتوریا» (Victoria) که کوچکترین پایتخت جهان است، یک کلیسای جامع کاتولیک رومی در کنار یک کلیسای جامع انگلیکان، یک کلیسای ادونتیست های روز هفتم، یک مسجد، یک معبد هندو و تالارهای عبادت چندین مذهب دیگر واقع است. مذهب کاتولیک فرانسوی بیشترین دنبال کننده را در سیشل دارد و حتی حکمرانی بریتانیایی ها هم نتوانست تا از قدرت آن بکاهد؛ آیین عشای ربانی و ضیافت های کاتولیک دیگر موقعیت های مناسبی را برای سیشلی ها فراهم می کنند تا بهترین لباس های خود را بپوشند و با شهروندان دیگر به معاشرت بپردازند.

زبان کریول که ترکیبی از زبان فرانسوی قرن هفدهم با کلمات و اصطلاحات آفریقایی و مالاگاسی است، پل ارتباطی سیشلی ها می باشد و همانطور که پیشتر به آن اشاره شد، در کنار انگلیسی و فرانسوی به یکی از زبان های اصلی سیشل تبدیل شده است. کریول یک زبان نوشتاری هم هست و در نمایشنامه ها، اشعار و نثرهای خلاقانه ای آن را می بینیم. فرهنگ کریول امروزه به جاذبه جالب توجهی برای آن دسته از گردشگران جهان تبدیل شده که می خواهند یک سبک زندگی منحصر به فرد را تجربه کنند. «جشنواره کریول» (Festival Creole) همه ساله گونه های متعدد موسیقی، رقص، ادبیات و شعر کریول را جشن می گیرد.

معماری کریول یک جنبه فرهنگی مهم دیگر جزایر سیشل است که طراحی های آن را در تعدادی از خانه های قدیمی بزرگ می بینیم؛ خانه هایی که سقف های پرشیب شان نشان دهنده معماری سازگاریافته برای زندگی راحت و آسوده در یک منطقه استوایی هستند. خانه های سیشل حفره های زیادی برای ورود بادهای خنک جزیره دارند. در سیشل شاهد وفق پیدا کردن معماری مدرن با سبک های سنتی هستیم. البته از فرهنگ غذایی کریول هم نمی توان بگذریم که ادغامی از فرهنگ های مختلف می باشد؛ ترکیب نوآوری فرهنگ غذایی فرانسوی با طعم های تند شرقی، غذاهای لذیذ جدیدی را خلق کرده است.

 

اقلیم

با وجود بلاتکلیفی های زیاد در زمینه اقلیم فعلی جهان، سیشل در تمام طول سال از اقلیم استوایی شگفت انگیز و تقریبا 12 ساعت نور خورشید بهره می برد که این موضوع بخاطر موقعیتش در جنوب خط استواست. همه جزایر سیشل به جز دورافتاده ترین جزایر جنوبی آن خارج از «کمربند چرخند» (cyclone belt) هستند و اقلیم آن به گونه ای است که در آن آب و هوای غیرعادی را تجربه نمی کنید و دمای هوا به ندرت از 24 درجه سانتی گراد کمتر و از 32 درجه سانتی گراد بیشتر می شود. بادهای بسامان شمال-غرب بین ماه های اکتبر و مارچ در سیشل با میانگین سرعت 8 تا 12 گره می وزند؛ در این زمان دریا معمولا آرام و آب و هوا گرم و مرطوب است.

جزایر سیشل معمولا در ماه های ژانویه و فوریه آب باران مورد نیاز خود را دریافت می کنند تا رودهای شان برای مدت کوتاهی پر از آب شود. البته فصل بارانی سیشل از چنین فصلی در شبه قاره هند کم آب تر است و بسته به سال ممکن است که با باران بسیار کمی مواجه باشیم. بادهای بسامان جنوب-شرق بین ماه های می و سپتامبر با سرعت 10 تا 20 گره معمولا هوای خشک و خنک تری را با خود می آورند و باعث تلاطم بیشتر دریاها می شوند. این موضوع را بطور ویژه ای می توانید در جزایر سواحل جنوب شرقی دید. البته یک جزیره استوایی در هر زمانی از سال می تواند باران را تجربه کند.

 

جغرافیا

مساحت سیشل 1 میلیون و 374 کیلومتر مربع است که 41 «جزیره داخلی» (Inner Island) آن 247.2 کیلومتر مربعش را تشکیل می دهند؛ این مساحت 54 درصد از کل مساحت خشکی سیشل است و 99 درصد از جمعیت این کشور در آن زندگی می کنند. بیشتر خدمات، زیربنای دولتی، خرده فروشی ها و امکانات گردشگری در بزرگترین جزیره سیشل، ماهه، وجود دارد و پراسلین و لادیگ از لحاظ بزرگی در جایگاه های دوم و سوم قرار دارند. 41 جزیره دیگر، «جزایر خارجی» (Outer Islands) هستند. اکثر این جزایر خارجی، «جزیره های آب‌سنگ» (reef islands) و «جزیرک های ماسه ای» (sand cays) می باشند. در بعضی موارد هم با آب‌سنگ‌های حلقوی خیره کننده ای روبرو هستیم که به 5 گروه تقسیم می‌شوند و در جهت ساحل شرقی آفریقا امتداد دارند. در مجموع این جزایر در 4 تا 10 درجه در جنوب خط استوا و در فاصله 480 تا 1600 کیلومتری از ساحل شرقی آفریقا واقع هستند.

 

تاریخچه

اولین باری که چیزی درباره مجمع الجزایر سیشل در تاریخ ثبت شده است، به قرن هشتم قبل از میلاد مسیح برمی گردد که در آن دریانوران عرب در آب های اقیانوس هند پارو می زدند و اولین مسیرهای تجاری شدیدا پرسود با شرق آفریقا را افتتاح کردند. چندین جزیره سیشل مثل «الدبرا» (Aldabra) ارتباط اولیه سیشل با دنیای عرب را نشان می دهند چون الدبرا در زبان عربی به معنی صخره است. از ارتباطات این چنینی دیگر می توان به حکاکی ها روی صخره های خاصی از جزیره هایی مثل «سیلوئت» (Silhouette) و «فرگات» (Frégate) اشاره کرد. البته امکان دارد که دریانوردان ماجراجوی مصری در 3 هزار سال قبل از میلاد به جزایر دورافتاده تر سیشل نزدیک شده باشند. دریانوردان اندونزیایی که از اقیانوس هند گذشتند و درنهایت بین 200 تا 500 سال بعد از میلاد در ماداگاسکار سکونت گزیدند، هم ممکن است سیشل را دیده باشند. جزایر سیشل در سال 1421 در نقشه های ناوگان عظیم حاوی گنجینه چین قرار ثبت شده بودند.

دزدان دریایی که از نیروهای دریایی اروپایی فرار می کردند، از قرن هفدهم بعد از میلاد از جزایر سیشل بعنوان پایگاه خود استفاده کردند و پس از چندین سفر دریایی متوالی فرانسوی ها، آن ها بالاخره در سال 1770 شهرکی را در این جزایر تاسیس کردند. این جزایر تا زمان شکست ناپلئون در جنگ واترلو فرانسوی باقی ماندند. زمانی که سیشل در معاهده پاریس (1814) به کنترل بریتانیا درٱمد، 3 هزار و 500 نفر در آن زندگی می کردند. سیشل تحت فرمانروایی بریتانیایی ها به مدت 161 سال یک کلنی دورافتاده باقی ماند و در سال 1825 تنها 7 هزار نفر جمعیت داشت. این کشور در سال 1976 استقلال خود از بریتانیا را بدست آورد و به یک جمهوری در «اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع» (Commonwealth) تبدیل شد. سیستم سیاسی سیشل مدرن یک نظام ریاستی است و رئیس جمهور آن هم رئیس دولت و هم رئیس یک سیستم چندحزبی می باشد.

 

جامعه

ساکنین مجمع الجزایر سیشل مردمانی هستند که از سرتاسر جهان و از سال 1770 در قالب اولین سفر فرانسوی ها در این جزایر مشغول به زندگی شدند. اولین ساکنین سیشل یک گروه فرانسوی شامل چندین مهاجرنشین اروپایی با خدمتکاران و برده های سیاه پوست شان بودند. این شهرک پس از دوره ای پر از درگیری های داخلی و زد و بندهای سیاهی بالاخره تاسیس گشت. منع برده داری در سال 1865 باعث ایجاد یک خلا در نیروی کار این کشور شد. کارگردان هندی و چینی به مرور این حفره را پر کردند و خیلی از آن ها طبقه تاجر این منطقه را تشکیل دادند. استعمار این جزایر توسط بریتانیایی ها پس از شکست ناپلئون بیشتر از قبل به آن شکل داد تا اینکه همانطور که پیشتر به آن اشاره شد، سیشل در سال 1976 مستقل گشت. یک سال بعد این کشور یک کودتا را تجربه کرد و تا سال 1991 و بازگشت سیاست چندحزبی، یک حکومت تک حزبی سوسیالیست بر آن حاکم بود. رئیس جمهور سیشل هر 5 سال یکبار با رای مردم انتخاب می شود.

امروزه بیشتر جمعیت نزدیک به 100 هزار نفری سیشل کاتولیک هستند. ماهیت جامعه سیشل و تکامل منظم آن باعث ادغام نژادهای مختلف با یکدیگر در شرایطی شده که وفاق اجتماعی و ثبات سیاسی پایداری وجود دارد. همه این موارد باعث رشد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی سیشل در سال های اخیر شده اند؛ موضوعی که با افتتاح فرودگاه بین المللی آن در سال 1972 سرعت گرفته است. سیشل که قرن ها از جهان بیرونی منزوی بود، حالا مردمانی مبتکر، خلاق و نوآور دارد که ذهن هایشان رو به تغییر باز است و می خواهند جزئی از جریان اصلی پیشرفت های بشری باشند. مردم سیشل با مذهب ها و نژادهای متفاوت رفتار بسیار خوبی دارند و صمیمیت شان باعث شده تا گردشگران تور سیشل از سفر به این کشور هرچه بیشتر لذت ببرند. طبیعتا در سال های آتی شاهد رشد بیشتر این کشور و به طبع آن، جذب شدن بیشتر گردشگران به آن خواهیم بود و همه شواهد نشان دهنده این هستند که ظرفیت گردشگری این کشور بیشتر از حد فعلی است.