فرهنگ غذایی | چین | قسمت اول

یک وعده غذایی چینی متشکل از دو بخش است: «قوت غالب» (staple food) که معمولا از برنج، نودل یا «نان بان» (نانی که برای همبرگر هم از آن استفاده می شود) بخارپزشده تشکیل می شود و «ts'ai» که شامل سبزیجات و غذاهای گوشتی می شود. این وعده با وعده های غذایی غربی تفاوت دارد که گوشت قرمز یا پروتئین حیوانی غذای اصلی شان است. وسایل غذاخوری اولیه آن  چاپستیک (برای غذاهای جامد) و قاشق سفالی (برای سوپ و شله) هستند. در یک وعده غذایی چینی، همه ظرف برنج خود را خواهند داشت، اما غذاهای همراه در ظروف همگانی سرو می شوند و بین همه به اشتراک گذاشته می شوند. معمولا این غذاها به همراه یک لقمه برنج خورده می شوند. دسرها خوراک اصلی در چین نیستند؛ دسرهای چینی در عوض اسنک هایی برای خوردن بین دو وعده لحاظ می شوند. اگر دسر در وعده غذایی سرو شود، در طول وعده بدون هیچ تمایز مشخصی آورده می شود. اگر دسر در پایان وعده سرو شود، معمولا با میوه تازه طرف هستیم.

 

غذاهای سرد و گرم

غذاهای سرد اولین خوراک در ضیافت شام سنتی چینی هستند. از نمک، شکر، پودر چیلی، سس سویای روشن، سرکه و روغن کنجد اغلب برای درست کردن غذاهای سرد استفاده می شود. غذاهای سرد به طراحی یا همان شکل غذا اهمیت زیادی را اختصاص می دهند و معمولا اشتهای مردم را برمی انگیزند.

غذای گرم در تضاد با غذای سرد قرار دارد. معمولا به خوراک اصلی، غذای گرم هم می گویند. غذاهای گرم بطور عادی از طریق روش هایی چون تفت روغن داغ، روغن پزی عمیق، سرخ کردن سریع و غیره پخته می شوند.

 

سوپ ها و شله ها

بجای اضافه کردن شیر یا خامه به سوپ، چینی ها به سوپ هایشان «نشاسته پالیده» (refined starch) از ذرت اضافه می کنند تا به آن غلظت دهند. سوپ های سبک هم وجود دارند که از نشاسته استفاده نمی کنند. مواد تشکیل دهنده معمول سوپ، سبزیجات و گوشت مثل گوشت خوک و مرغ است. سوپ بعد از غذای گرم سرو می شود. چینی ها باور دارند که سوپ برای سلامتی خوب است.

«شله» (Congee) نوعی «هلیم فرنگی» (porridge) یا «حریره» (gruel) است. به جز برنج و سایر غلات، گوشت قرمز، ماهی و بعضا سبزیجات و طعم دهنده ها به شله اضافه می شوند. شله انتخاب خوبی برای صبحانه است. حضم شله راحت است و درنتیجه این غذا انتخاب فوق العاده ای برای بیماران و نوزادان می باشد.

 

قوت غالب و Xiaochi

برنج قوت غالب جنوب چین است چون بیشتر شالیزارهای برنج چین در آنجا هستند. مردم آن همیشه برنج دمی می خورند، درحالیکه مردم شمال چین معمولا غذاهای آردی مثل نودل، «مانتو» (نوعی نون بان بخارپزشده) و دامپلینگ مصرف می کنند چون زمین های کشاورزی این منطقه بیشتر به گندم اختصاص دارند.

«Xiaochi»ها نوعی اسنک هستند. آن ها اغلب در غرفه های خیابانی یا رستوران های کوچک فروخته می شوند. معمولا هر غرفه تنها یک نوع اسنک می فروشد. Xiaochi نوعی وعده غذایی سبک است که اغلب همه چیز را در خود دارد و به راحتی می توان جابجایش کرد. منطقه های متفاوت، Xiaochiهای متفاوتی دارند. آن ها بین گردشگران تور چین و مردم محلی خیلی محبوب هستند.

 

قسمت اول فرهنگ غذایی چین به پایان رسید. بخش های دیگر فرهنگ غذایی این کشور را در قسمت های دوم و سوم مطالعه فرمایید.