پابلو پیکاسو - قسمت اول
تاثیر نبوغ هنری «پابلو پیکاسو» (Pablo Picasso) بر توسعه هنر مدرن و معاصر عظیم و بی نظیر بوده است. آثار متعدد او شامل بیش از 20 هزار نقاشی، طراحی، مجسمه، سرامیک و طراحی صحنه و لباس تئاتر می شود که پیام های روشنفکرانه، سیاسی، اجتماعی و عاشقانه بی شماری را منتقل می کنند. سبک های خلاقانه او ورای رئالیسم و انتزاع، کوبیسم، نئوکلاسیسیسم، سورئالیسم و اکسپرسیونیسم می روند. او که در مالاگای اسپانیا در سال 1881 به دنیا آمده بود، در سال های 1897 در مادرید و 1899 در بارسلونا به مطالعه هنر پرداخت. او در بارسلونا با گروهی از شاعران، نویسندگان و هنرمندان مدرنیستی که در کافه «چهار گربه» (Els Quatre Gats) گرد هم می آمدند، ارتباط نزدیکی پیدا کرد که یکی از این افراد، «کارلوس کاساگماس» کاتالونیایی بود.
پیکاسو که تا سال 1904 بطور متناوب در پاریس و اسپانیا زندگی می کرد، آثاری را در این سال ها تولید کرد که احساس های درماندگی و تاریکی که تا حدی متاثر از خودکشی دوستش کاساگماس بودند را نشان می دهند. نقاشی های پیکاسو از اواخر سال 1901 تا اواسط سال 1904 که به آن ها «دوره آبی» (Blue Period) او می گویند، مضامین فقر، تنهایی و ناامیدی را به تصویر می کشند. پیکاسو در نقاشی «غذای مرد نابینا» (The Blind Man’s Meal) که به سال 1903 برمی گردد، از طیف حزن انگیزی از رنگ های آبی استفاده می کند تا با حساسیت شخص تنهایی را به نمایش درآورد که وضعیتش برایش محدودیت به وجود آورده. او تکه نانی را در یک دست دارد و روی ظرف نوشیدنی به شکل بی ظرافتی دست دیگرش را گذاشته. بدن های کشیده شده و پیچ در پیچ آثار نقاش یونانی، «اِل گرِکو»، الهام بخش ویژگی های جسمی ناجور این مرد هستند.
پیکاسو در سال 1904 به پاریس نقل مکان کرد، در محله هنرمندان «بتو-لووآر» جاگیر شد و در بین هنرمندان و نویسندگان بوهمی چون «گیوم آپولینر» و «ماکس ژاکوب» به زندگی ادامه داد. پیکاسو در سال 1905 اثر «At the Lapin Agile» را منتشر کرد که در آن توجهش روی مضامین خوشایندتری چون هنرپیشه های کارناوال، «رنگی پوشان» (harlequins) و دلقک ها متمرکز بود. او در این نقاشی برای تجلیل از زندگی هنرپیشه های سیرک از تصویر خود برای شکل و شمایل رنگی پوش استفاده کرد و رنگ های روشنی چون قرمز را جایگزین رنگ های دلهره آور آبی کرد (این دوره از دوران فعالیت او، «دوره رز» (Rose Period) لقب گرفته).
گرترود و لئو استاین، خواهر و برادر آمریکایی، حامیان مالی متعهد پیکاسو در پاریس بودند و شب نشینی ها در شب های شنبه در خانه شان به نام «27rue de Fleurus»، محل پرورش اندیشه هنری و روشنفکرانه مدرن بود. پابلو در خانه استاین ها با هنرمندان دیگری چون «آنری ماتیس» ملاقات کرد که در این شهر زندگی و کار می کردند و عموما به نام «مکتب پاریس» (School of Paris) شناخته می شدند. نقاشی «گرترود استاین» (Gertrude Stein) که در سال های 1905 تا 1906 کشیده شده بود، علاقه جدید پیکاسو به مجسمه های ایبریایی قبل از سلطه روم و هنر آفریقایی و اقیانوسیه را نشان می دهد. پیکاسو که به جای مشاهده دقیق، روی شم خود متمرکز و از ویژگی های چهره استاین ناراضی بود، تصویر او را به جلوه نقاب مانندی تغییر داد که بدوی گرایی آن را برانگیخته است. تاثیر هنر آفریقایی و اقیانوسیه در شاهکار او به نام «دوشیزگان آوینیون» (Les Demoiselles d’Avignon) آشکار است؛ نقاشی که نشانه ای از مراحل اولیه جنبش کوبیسم بود. چینش شمایل دوشیزگان آوینیون یادآور طراحی حمام کنندگان توسط «پل سزان» است، در حالیکه این نقاشی از نظر سبک و سیاق متاثر از بدوی گرایی است. این تاثیر توسط سطوح زاویه دار و کانتورهای متمایزی آشکار می شود که یک سفت و سختی مجسمه طور کلی را در اشکال این نقاشی ایجاد می کند.
اصول اساسی «کوبیسم تحلیلی» (Analytic Cubism) که شکل های سه بعدی را روی یک سطح تصویر دوبعدی تکه تکه می کند، در نقاشی سال 1911 «طبیعت بی جان با یک بطری رام» (Still Life with a Bottle of Rum) مجسم شده اند. پیکاسو و هنرمند فرانسوی، «ژرژ براک»، که در سال 1907 با هم ملاقات کردند، تکنیک های کوبیسم تحلیلی را توسعه دادند. «بطری و لیوان شراب روی یک میز» (Bottle and Wine Glass on a Table) یک «کاغذ چسبانده شده» (papier collé) است که در آن کاغذ کاهی و کاغذ رنگی روی یک بوم نقاشی از جنس کرباس چسبانده شده اند. پیکاسو و براک در آثار کوبیست ترکیبی خود اجزای لمسی مثل پارچه را نیز قرار دادند و بعضی وقت ها از جلوه های فریب چشم برای ایجاد وهم اشیا و بافت های حقیقی مثل الگوی طولی چوب استفاده کردند.
قسمت اول «پابلو پیکاسو» به پایان رسید. در صورت تمایل می توانید قسمت دوم آن را مطالعه فرمایید.