یک فوتبال بی کیفیت، کسالت بار، پر از توقف های غیر ضروری، با سکوهای نیمه خالی، با تنش های بی فایده، پرتاب سنگ و شکستن سر درست بعد از دو مرگ جانسوز، آن چیزی نبود که بشود اسمش را لذت فوتبال گذاشت. آیا واقعاً این عیار فوتبال ایران است؟ این بکش زیرش و بریز روی دروازه؟ این همه هزینه با دو مربی خارجی نام آشنا باید چنین خروجی داشته باشد؟

به گزارش خبرنگاران، احسان محمدی در عصر ایران نوشت: وقتی تیمی شهرآورد را بُرده است، طرفدارانش وقت ندارند به خطاها فکر نمایند، شادی رنگ غالب است، کسی در خصوص کیفیت بازی حرفی نمی زد. بُردن این بازی از مرگ و زندگی برای عده ای مهم تر است. این بازی با هر بازی دیگری فرق دارد، گل ها و نتیجه و خاطراتش در تاریخ ثبت می گردد، می ماند. اینجا نتیجه از هر چیزی مهم تر است. بد بازی کنید ولی ببرید. خوب بازی کنید و ببازید چه فایده ای دارد؟

پرسپولیس با کالدرون به یک پیروزی حیاتی دست یافت. در سرانجام هفته نهم، به رده دوم صعود کرد و حریف سنتی را به رده دوم از انتهای جدول هل داد؛ به لبه پرتگاه. اسباب کُری خواندن. استقلال با استراماچونی بازی را باخت تا کسی در تهران لبخند او را هنوز نبیند.

آبی ها در روزی که سهراب بختیاری زاده، کارشناس برنامه فوتبال برتر اصرار داشت که بسیار بهتر بودند باز هم یک ضربه پنالتی کلیدی را مثل آخرین شهرآورد هدر دادند؛ ضربه ای کمرشکن که بعید است به این زودی ها علی کریمی استقلالی ها آن را فراموش کند. نقطه عطف بازی درست همین جا رقم خورد؛ جایی که علیرضا بیرانوند با اعتماد به نفسی رو به تزاید، باز هم در حساس ترین بازی لیگ خودش را به رخ کشید.

وقتی در بازی های تدارکاتی پیش فصل یک گل بسیار بد از سایپا دریافت کرد، عده ای گفتند کارش تمام شده، تمرکزش روی جدایی و رفتن به خارج از کشور است. حتی موضوع محرومیتش که پیش آمد، رسماً گفت از فوتبال ایران می رود اما نرفت و ماند تا به داد قرمزها برسد. او در غیاب سیدجلال حسینی که در این چند فصل مثل صخره مقابل مهاجمان حریف ایستادگی می کرد، باز هم نقشی کلیدی ایفا کرد. یک پنالتی روحیه بخش گرفت تا کالدرون بگوید: ما بهترین دروازه بان آسیا را داریم و مهدی ترابی به طنز در مصاحبه بعد از بازی عنوان کند که حتی اگر مسی لباس استقلال را بپوشد و پنالتی بزند، بیرانوند مهارش می نماید.

استقلال مغلوب شد تا فشارها به استراماچونی رجحان بگیرد. بعضی البته گفتند که در این بازی رگه هایی از تاثیرگذاری او را دیده اند و نباید فشار آورد و مقصر کسان دیگری هستند. اما کسب تنها دو امتیاز از 12 امتیاز ممکن چیزی نیست که طرفداران بتوانند با آن خیالپردازی نمایند. بازی بعد استقلال می تواند حتی از شکست در شهرآورد هم بر آینده او اثر بگذارد.

در فضای هواداری هنوز بحث ها داغ است. قرمزها کُری می خوانند که مهدی عبدی از روی نیمکت دبستان بلند شده و به استقلال گل زده و آبی ها از آینده می گویند. داوری هم مورد تردید نهاده شد. این که موعود بنیادی فر پنالتی علیه پرسپولیس را درست سوت زد یا نه؟ بیرانوند زودتر از سوت حرکت کرد یا نه؟ داور باید به یزدانی کارت زرد نشان می داد یا نه؟ توپ قبل از آن که به مهدی عبدی، مهاجم جوان پرسپولیس برسد، به دست مهدی ترابی خورد و... همه این قصه ها هیچ تاثیری بر نتیجه این بازی نخواهد داشت. پرسپولیس 1 - 0 استقلال.

سیدحسین حسینی، دروازه بانی که به عنوان بهترین دروازه بان تاریخ لیگ در حفظ دروازه از او یاد می گردد، حالا نامش به شکلی دیگر هم در تاریخ شهرآوردها ثبت شد. تنها دروازه بانی که با یک گل نتیجه بازی را رقم زد. جلوی زننده تک گل بازی، اسم او را ثبت نموده اند. شاید مهدی رحمتی کیلومترها دورتر در مشهد لبخند تلخی می زند؛ چرا که اختلاف میان این دو دروازه بان باعث شد، او قربانی گردد و به مشهد برود؛ تیمی که حالا در صدر جدول است و استقلال با سیدحسین حسینی در انتهای جدول!

یک فوتبال بی کیفیت، کسالت بار، پر از توقف های غیر ضروری، با سکوهای نیمه خالی، با تنش های بی فایده، پرتاب سنگ و شکستن سر درست بعد از دو مرگ جانسوز، آن چیزی نبود که بگردد اسمش را لذت فوتبال گذاشت. آیا واقعاً این عیار فوتبال ایران است؟ این بکش زیرش و بریز روی دروازه؟ این همه هزینه، با دو مربی خارجی نام آشنا باید چنین خروجی داشته باشد؟

تبریک به طرفداران پرسپولیس، آرزوی صبوری و موفقیت برای استقلال. اما بهترین اتفاق بعد از این شهرآورد پر از خمیازه، پخش دیدار چلسی - لیورپول از شبکه ورزش بود؛ چیزی که دوباره یادمان آورد، آن چه در شهرآورد تهران دیدیم یک سوءتفاهم بود وگرنه فوتبال هنوز یک ورزش زیباست. 

برای دریافت ویزای اروپا با ما تماس بگیرید.