این جزیره که زمانی زندانی برای نگهداری از خطرناک ترین زندانیان در برزیل بود، اکنون به بهشتی زمردین با سواحلی بکر و حیات وحشی متنوع تبدیل شده است.

افراد بسیار کمی هستند که می توانند ادعا نمایند از سواحل سفید رنگ و جنگل های انبوه مجمع الجزایر فرناندو د نورونها (Fernando de Noronha) در برزیل دیدن نموده اند. علت این است که در سال 1988، سازمان حمایت از منابع طبیعی برزیل 350 کیلومتر از این جزیره را به مناطق حفاظت شده تغییر داد تا از آسیب های احتمالی به آنها پیشگیری گردد. در نتیجه این تصمیم تنها 420 نفر بازدید نماینده در روز اجازه ورود به این بهشت را دارند.

با این که سفر به این منطقه امروزه برای توریست ها بسیار جذاب است اما شرایط در گذشته این طور نبود. بین قرن 18 تا 20، جزیره اصلی محل نگه داری خطرناک ترین زندانیان برزیل بوده است.

این مجمع الجزایر که از 28.5 کیلومتر مربع سنگ آتشفشانی و 20 جزیره کوچکتر تشکیل شده است، برای اولین بار توسط دریانورد پرتقالی فرناندو د نورونها در قرن 16 کشف شد. این جزیره مستعمره ارتش هلند و پرتغال بود تا این که در سال های 1700 جزیره اصلی آن تبدیل به زندان شد. در سال 1957 زندان بسته شد اما بعضی از زندانیان قبلی آن جا را ترک نکردند و اجداد آنها هنوز هم در آن جا ساکن هستند.

امروزه بازدید نمایندگان می توانند بناهای به جا مانده از زندان را ببینند که تقریبا با پوشش گیاهی انبوه پوشیده شده اند. این مجمع الجزایر با اینکه بیش از پیش شناخته شده است اما هنوز هم دور افتاده به حساب می آید. در سال 1822 زمانی که برزیل اعلام استقلال از پرتغال کرد، تقریبا 2 سال طول کشید تا خبر آن به ساکنین این جزیره برسد.

نرونها امروزه ثبت میراث دنیای یونسکو است و مقصدی برای موج سواری و غواصی در آمریکای جنوبی است. آب های گرم زمردی جزیره را احاطه نموده اند. این منطقه برای خرچنگ ها، لاک پشت ها و بیشترین اجماع دلفین ها در دنیا مشهور است.

برای دریافت ویزای اروپا با ما تماس بگیرید.